Hiperkalemik kardiyoplejik solüsyonlar, kalbi kontrollü olarak durdurmak için yüksek dış potasyumla membranı yaklaşık −50 mV’ye depolarize eder ve Na⁺ kanallarını inaktive ederek kardiyak arrest oluşturur. Ancak bu depolarizasyon hücre içine sodyum ve ardından NCX üzerinden kalsiyum girişini artırarak Ca²⁺ yüklenmesi, ROS artışı, mitokondriyal disfonksiyon, ER stres ve apoptoz gibi zararlı süreçleri tetikleyebilir. Bunun yanında, hiperkalemik ortama maruz kalan kardiyomiyositlerde membran kolesterol içeriği artar ve membran akışkanlığı azalır. Kolesterol artışı, lipid raft organizasyonunu ve membrana bağlı iyon kanallarının, pompaların ve reseptörlerin fonksiyonlarını değiştirerek aritmi, iletim bozukluğu, diyastolik disfonksiyon ve kontraktilite kaybı gibi klinik dezavantajlara katkıda bulunabilir.
Statinler kolesterol sentezini azaltarak membran kolesterolünü etkileyebilir ve bu nedenle kardiyopleji sırasında ortaya çıkan membran rijiditesine karşı potansiyel bir koruyucu rol oynayabilir. Hem hayvan hem klinik çalışmalarda statin tedavisinin kardiyak hasarı, enfarktüs boyutunu ve postoperatif aritmileri azalttığı gösterilmiştir; ancak statinlerin kardiyopleji ile indüklenen membran kolesterol artışını nasıl modüle ettiği bilinmemektedir.
Bu proje, hiperkalemik kardiyoplejinin oluşturduğu membran akışkanlığı değişimlerinin ve kolesterol artışının elektrofizyolojik süreçlere etkisini, ayrıca statinlerin membran ve mitokondriyal enerji üretimi üzerindeki düzenleyici rolünü araştırmayı hedeflemektedir.